به گزارش معاون پژوهش مدرسه علمیه حضرت فاطمه(سلام الله علیها)شهرستان سقز:

اعضای کانون پژوهش مدرسه علمیه حضرت فاطمه(س) سقز روز دوشنبه 94/12/17 در کتابخانه، نشستی پژوهشی با موضوع " میزان اهمیت و ارزش علم و اخلاق در بین طلاب " برگزار نمودند.
در این نشست مبحث مهم اخلاق و تهذیب نفس در حوزه و به خصوص در بین نسل جدید حوزویان مد نظر قرار داده شد و در این خصوص تنی چند از اعضای کانون پژوهش گفتگویی انجام دادندکه چکیده ای از نظرات دوستان را در خصوص اهمیت بحث، بایدها و نبایدهای مسائل اخلاقی در حوزه به شرح ذیل بیان می دارد.
جلسه با تلاوت آياتي چند از قرآن كريم و ذكر جمله گهر باری از حضرت امام(ره)، (ایشان خود از جمله بهترین الگوهای اخلاقی بودند) :« طلبه باید حتما استاد اخلاق داشته باشد، چرا که بدون استاد نمی تواند رشد کند.»آغاز گردید.
در ابتدا یکی از اعضای کانون پژوهش پایه پنجم با طرح سؤالی مبنی بر اینکه علم و اخلاق در حوزه های علمیه از چه جایگاهی برخوردار و آیا علم و اخلاق در حوزه جایگاه خود را از دست داده و اینکه به علم بیشتر از اخلاق بها داده می شود یا نه؟بیان داشتند این سوال بسیاری از طلاب است که باید دید به کدامیک بیشتر اهمیت داد؟ همیشه گفته اند و شنیده ایم که آدمی با برخورداری از دو بال علم و اخلاق می تواند در عالم معنویت سیری دو چندان داشته و نا ممکن ها را به نوعی ممکن کند.اما آیا می توان ارزش یکی را بیشتر از دیگری در نظر گرفت؟
در ادامه یکی دیگر از اعضا فرمودند: اخلاق در جامعه انسانی اساسا از چنان اهمیتی برخوردار است که شاید قلم فرسایی بیش از حد درباره آن، تکرار مکرراتی باشد که همه آنها را می دانیم. در این میان وجود فرهنگ و رویکرد اخلاق مدارانه در حوزه علمیه چنان ضرورتی دارد که برای ایفای رسالت حوزویان به ویژه در زمانه کنونی، از هر زمان دیگری اهمیتی دو چندان می یابد.
یکی از اعضای کانون پژوهش پایه دوم ادامه دادند: اخلاق به نوعی پناهگاه طلاب است و طلبه را از آفات مربوط به علم، مصون می دارد، ضمن آن که او را در جذب بهتر مردم و تبلیغ دین یاری می کند. اگر قبول داریم که مردم ما (طلاب) را وارثان انبیاء و اولیاء می دانند بالطبع باید رفتار و گفتارمان هم رنگ و بویی از آن بزرگواران داشته باشد.پس باید در درجه اول اخلاق بعد به علم بپردازیم.
یکی دیگر از اعضا فرمودند: به عقیده من یک طلبه ضمن اهمیت دادن به اخلاق و در کنار آن آموختن علم همراه با تهذیب نفس با تمسک به اخلاق نیکو به مقابله با دردهای اجتماع برخیزد.
در ادامه یکی دیگر از اعضا اذعان داشتند امروزه اگر چه کم و بیش کرسی های درس اخلاق در حوزه وجود دارد، اما ما باید بدانیم که در زمان کنونی بیشتر از اخلاق نظری به اخلاق عملی و آن مشی رفتاری اساتید و ارتباطشان نیازمندیم، البته به هیچ وجه منکر مباحث علمی نیستم.اخلاق به هیچ وجه یک امر دم دستی و تزئینی نبوده و نیست، پس ما باید به معنای واقعی به اساتید اخلاقی در جهت ارایه تهذیب عملی میدان بدهیم و بدانیم که صرف موعظه و جلسه گذاشتن دردی از ما دوا نخواهد کرد.طلبه بایداز یک شخصیت اخلاقی با ثبات برخوردار باشدتا بتواند در زمینه علمی نیز به رشد و بالندگی برسد.
در پایان جلسه به جمع بندی مباحث پرداخته و بیان نمودند: طلاب جوان وقتی که وارد حوزه می شوند قبل از اهمیت دادن به علم با یک دید بسیار عالی و اخلاقی و معنوی می آیند اما پس از ورود به دلیل عوامل مختلفی چون عدم توازن مسائل آموزشی و تربیتی در نظام کلان حوزه، تعدد کلاس های درسی و نیز کمبود اساتید کارآمد به ویژه در سطح مدارس، تا حدود زیادی از برنامه های اخلاقی و تربیتی مناسب باز می مانند. اما باید در حوزه های علمیه باتأکید بر اهمیت و ضرورت اخلاق عملی باید گفت خیلی خوب و مطلوب است که طلاب همچنان که دارای پرونده علمی هستند، پرونده اخلاقی نیز داشته باشند و مسئولان برای پرونده اخلاقی طلبه ها حساب باز کنند.