مدرسه علمیه حضرت فاطمه(س) سقز روز پنجشنبه مورخ 95/2/9 نشست مشترک فرهنگی- پژوهشی برگزار نمود. در این نشست که در قالب یک اردوگی فرهنگی و در دامان طبیعت با موضوع " آسیب شناسی پوشش طلاب" دایر شد؛ مدیر محترم خانم خدیجه عبدی گفتند: چه بهتر بتوانیم اردوهای فرهنگی را هدفمند و منسجم کرده و چنین جلساتی را درمحیط صمیمی تری و در فضای باز طبیعت برگزار نمودچرا که طلاب ضمن استفاده از هوای سالم و طبیعت سبز که موجب تقویت نشاط روحیشان می شود؛ قطعاً با رغبت بیشتری در این نشست ها شرکت خواهند کرد.
خانم معصومه پاشایی نیز از اساتید محترم حوزه به تأیید صحبت های مدیر، افزودند: لزومی ندارد برای برگزاری چنین نشست هایی حوزه ها متحمل هزینه های سنگین و پرخرجی شوند بلکه با کمترین بودجه هم می توان اینگونه اردوهای فرهنگی را در همان حیاط مدارس علمیه برپا نمود و جمعی صمیمی با طلاب تشکیل داد و موضوعی را به بحث و تبادل نظر گذاشت و نتیجه را به صورت مفصل تری در قالب تحقیقات پژوهشی دنبال نمود.
وی که به عنوان استاد صاحب نظر این جلسه بودند در پاسخ پرسش طلاب که بیان نمودند – حد متعارف پوشش یک طلبه چگونه باید باشد؟ - گفتند: اسلام پاسخ این سئوال را کاملا شفاف بیان داشته است و حد و مرزها را مشخص کرده است. شخصی که قصد دارد وارد حوزه علمیه شود جهت تحصیل علوم دینی و کسب فضایل اخلاقی، به عنوان یک طلبه وظیفه ای فراتر از حد شرعی مطرح شده در اسلام دارد. چرا که به نحو احسن می تواند حجابش را کاملتر و بیشتر از آنچه که اسلام گفته است رعایت کند. اسلام نگفته چه رنگی مناسب پوشش یک خانم است اما یک طلبه باید این مسئله را مد نظر قرار دهد که چه نوع پوششی و با چه رنگی مناسب طلبگی است که به عنوان نماینده حوزه های علمیه در اجتماع حاضر و به فعالیت می پردازد.
خانم فاطمه عزیزی یکی دیگر از اساتید حوزه برخی پاسخ های بیان شده از جانب طلاب را مورد نقد قرار داده و گفتتند: اینگونه پاسخ هایی که امروزه برخی طلاب تحت تآثیر جامعه می دهند و در مقام توجیه می باشند چه بسا جای بحث و اشکال است. اینکه مطرح می کنند طلبه باید به روز بوده و از رنگ های روشن استفاده کند تا در اجتماع منزوی نشود و مردم او را در جمع خود بپذیرند و صحبت هایش را قبول کنند. یا در استفاده از پوشش روسری های بسیار روشن، مانتوها و چادرهای نامناسب ، آرایش دست و صورت برای زینت؛ هیچکدام جای توجیه ندارد. چرا باید به روز بودن به پوشش و ظاهر سر و لباس و زندگی محدود شود؟ چرا این مسئله هیچوقت مطرح نمی شود که طلاب باید در علم، تکنولوژی، تحقیق و پژوهش با جامعه همتراز و همسنگ باشد؟
ایشان افزود: طلبه ها به عنوان الگوی جامعه هستند پس طوری باید عمل کنند که شایستگی الگو بودن را دارا باشند چرا که هر طلبه معرف دین است.ما که طلبه ایم اگر این وضع پوششمان باشد پس عرف جامعه پوشش خود را در چه حد بداند و رعایت کند. ملاک تشخیص عرف چه خواهد بود؟

پرسش دیگری که طلاب طرح کردند در این جلسه این بود که چرا حوزه های علمیه امروزه فقط پوشش طلبه را رصد می کنند و در پی اصلاح پوشش طلاب هستند و در مورد اخلاق کم رنگ عمل می شود و چندان مورد توجه نیست؟
خانم پاشایی در پاسخ به این سئوال گفتند: ما نمی گوییم فقط پوشش و حجاب یک طلبه درست باشد مابقی خود به خود درست باشد بلکه نظرمان بر این است اولین چیزی که یک طلبه باید در حوزه یاد بگیرد چگونگی پوشش اوست به عنوان یک الگوی زنان در اجتماع خود و در ضمن اینکه پوشش طلبگی را به خوبی آموخت و رعایت کرد هم جهت و هم پا با آن اخلاق طلبگی را نیز تقویت کند. چه بسا اشخاص ناآگاه و افراطی فقط از اسلام پوشش کامل آن را برگرفته و رعایت میکند اما متأسفانه از لحاظ برخورد اخلاقی ضعیف و با مردم جامعه خود با پرخاش و رفتار نامناسب و زننده ای مواجه می شود.
خانم عزیزی نیز در مقام پاسخ به این سئوال ابراز داشتند: جامعه در برخورد اول با هرشخص اخلاق را نمی شناسد که طلاب ما پوشش را در اولویت قرار داده و در پی به روز کردن و تطبیق آن با جامعه هستند بلکه پوشش و حجاب طلبگی اوست که به چشم می آید . طلبه ای که نان امام زمان(عج) می خورد و از بیت المال استفاده می کند باید در حد توان خود برای جبران این امکانات در اختیار، تلاش خود را بنماید که کمترین این تلاش ها حفظ حجاب و پوشش مناسب و در خور شأن طلبگی است.